''Όταν σφίγγουν το χέρι ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο''.
Πέμπτη 11 Απριλίου 2013
.jpg)
.jpg)
Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013
Ενδοσχολικος ρατσισμός...
Φτάνει να μισήσει ένας άνθρωπος έναν άλλον άνθρωπο, για ν' απλωθεί,σιγά-σιγά,το μίσος σ' ολάκερη την ανθρωπότητα.
Ζαν Πωλ Σάρτρ
Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες μιας πληθώρας εκδηλώσεων ρατσιστικού χαρακτήρα, με θύματα όχι μόνο μετανάστες αλλά και άλλες ομάδες του πληθυσμού, που είθισται να τις αποκαλούμε «κατηγορίες υψηλού κοινωνικού κινδύνου».Ο ρατσισμός βέβαια που ανέκαθεν υπήρχε δεν ερμηνεύεται μόνο με την εξέταση κάποιων κινήτρων, οικονομικών ή πολιτικών, αλλά σε συνάρτηση με τον ανθρώπινο ψυχισμό και τη νοσηρή τάση κατασκευής «αποδιοπομπαίων τράγων»,με τον αποκλεισμό, την περιθωριοποίηση ή ακόμη και την εξόντωσή τους. Ιδιαίτερα λυπηρό όμως είναι, το γεγονός ότι αυτό το ρατσιστικό «κύμα» παρασύρει και τους μαθητές μας με αποτέλεσμα να προβαίνουν οι τελευταίοι σε ανάρμοστες πράξεις, ακόμη και σε εγκλήματα.
Μια από τις κοινωνικές λειτουργίες πρωτευούσης σημασίας του σχολείου είναι αναμφισβήτητα η κοινωνικοποίηση, που μπορεί να οριστεί ως διαδικασία ένταξης του παιδιού στο κοινωνικό σύνολο, παροχή δυνατοτήτων για τη δραστηριοποίησή του μέσα σ' αυτό, και την «εσωτερίκευση» του συστήματος ρόλων και αξιών της κοινωνικής ομάδας. Όμως δυστυχώς πολύ συχνά το σχολείο ως ίδρυμα προβαίνει με διάφορους τρόπους σε κοινωνικές επιλογές, υπηρετώντας έτσι σε μεγάλο βαθμό ορισμένες κοινωνικές τάξεις και αναπαράγοντας το ισχύον κοινωνικό σύστημα και την ιδεολογία του. Εξαιτίας αυτού λοιπόν του γεγονότος, το σχολείο φαντάζει μια μικρογραφία της κοινωνίας μας, όπως συνηθίζουμε να το αποκαλούμε.
Τα αίτια που συντηρούν τον ρατσισμό στο σχολικό περιβάλλον είναι λίγο πολύ κοινά με αυτά που τον συντηρούν και στο εξωσχολικό. Συμπλέγματα ανωτερότητας και προσωπικής υπεροχής, συμπλέγματα κατωτερότητας, διάφορες φοβίες που καταλήγουν σε ψυχώσεις, το ένστικτο της εδαφικότητας που όταν απειλείται εκλύεται πάντα επιθετικότητα, άγνοια, προλήψεις, η εξισωτική σχολική νοοτροπία που αγνοεί τις τυπικές διαφορές μεταξύ των μαθητών, κα
Και εδώ έρχονται να προστεθούν τα δυσάρεστα αποτελέσματα από αυτή τη νοσηρή κατάσταση που είναι εξίσου γνωστά σε όλους ,όσοι βιώσαμε ή βιώνουμε τουλάχιστον την σχολική πραγματικότητα. Αξίζει ωστόσο, να αναφέρουμε κάποια, όπως: προσβολή ανθρώπινης προσωπικότητας, περιθωριοποίηση-αποκλεισμό ομάδων και ατόμων, καλλιέργεια μίσους, φανατισμού, περιφρόνησης και αντεκδίκησης, πρόκληση αδικιών και εκπαιδευτικές ανισότητες, διασυρμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αναξιοποίηση ολόκληρου του διαθέσιμου μαθητικού δυναμικού, κυριαρχία δογματισμού και μισαλλοδοξίας, ένταση των φαινομένων κοινωνικής παθογένειας, παρεμπόδιση συνεργασίας και φιλίας που είναι παράγοντες προόδου και δημιουργίας, δημιουργία συνθηκών «γκέτο» που ναρκοθετούν τα θεμέλια μιας ομαλής σχολικής συμβίωσης και άλλα πολλά ακόμη.
Η τελευταία δεκαετία ωστόσο χαρακτηρίζεται ως δεκαετία των μαζικών μετακινήσεων και μεταναστεύσεων, γιατί, καθώς οι παλαιές χώρες υποδοχής, Η.Π.Α., Καναδάς, Αυστραλία, έχουν κλείσει τα δικά τους σύνορα, η Ενωμένη Ευρώπη μοιραία μετατρέπεται σε πόλο έλξης και «χωνευτήρι» ενός ετερόκλητου μωσαϊκού εθνοτήτων. Για τον λόγο αυτό,πολύ συχνά ακούμε να τονίζεται η αναγκαιότητα καλλιέργειας διαπολιτισμικότητας στο σχολείο.Ας μην μείνουμε όμως για ακόμη μια φορά στην τυπολογία της έννοιας, αλλά ας προχωρήσουμε μεθοδικά προς την εφαρμογή της αφού κατανοήσουμε και αποδεχτούμε πρώτα - πρώτα την αναγκαιότητά της στο σχολικό περιβάλλον.
Έτσι, το σχολείο θα πρέπει να εξασφαλίσει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για ν' ανταποκριθεί στις νέες αυτές προκλήσεις. Ζητήματα όπως η ευρωπαϊκή διάσταση της εκπαίδευσης, το σχολικό πρόγραμμα, οι παιδαγωγικές μέθοδοι, ο ρόλος του εκπαιδευτικού εντός και εκτός της τάξης,και η συνεχής επιμόρφωσή του κυρίως σε θέματα διδακτικών προσεγγίσεων και συμπεριφορών, πρέπει να τεθούν «επί τάπητος» προκειμένου να επιτευχθεί η αναπροσαρμογή τους, ώστε η νέα σχολική πραγματικότητα να βασίζεται στις «ισότιμες σχέσεις» μεταξύ των μαθητών.
Όλοι συμφωνούμε ότι το σχολείο δεν θα πρέπει να περιθάλπει νοσηρές εκτιμήσεις και συμπεριφορές. Όλοι μας είμαστε συνυπεύθυνοι για την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα μέσα σ' αυτό. Καλό θα ήταν, ο καθένας από μας να αντιμετωπίσει τις προσωπικές του ευθύνες ώστε το σχολείο του μέλλοντος να είναι πιο δημοκρατικό, περισσότερο συνεργατικό, αλλά και να προάγει τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Τα παιδιά μας χρειάζονται ένα σχολείο αντιαυταρχικό, ενεργητικό, κριτικό και δημιουργικό. Η κοινωνία μας όμως απαιτεί ένα σχολείο ανοιχτό στη ζωή ,για όλη τη ζωή. Με απλά λόγια...ένα σχολείο για όλους...
Ο ρατσισμός προδίδει πάντα τη διαστροφή του ανθρώπου, "ζώου ομιλούντος". Θεσμοθετεί, δηλώνει, γράφει, εγγράφει, προγράφει. Σύστημα στιγμάτων ιχνογραφεί τους τόπους, για να ορίσει περιορισμό κατ' οίκον ή για να κλείσει τα σύνορα. Δεν διακρίνει, εισάγει διακρίσεις.
Ζαν Πωλ Σάρτρ
Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες μιας πληθώρας εκδηλώσεων ρατσιστικού χαρακτήρα, με θύματα όχι μόνο μετανάστες αλλά και άλλες ομάδες του πληθυσμού, που είθισται να τις αποκαλούμε «κατηγορίες υψηλού κοινωνικού κινδύνου».Ο ρατσισμός βέβαια που ανέκαθεν υπήρχε δεν ερμηνεύεται μόνο με την εξέταση κάποιων κινήτρων, οικονομικών ή πολιτικών, αλλά σε συνάρτηση με τον ανθρώπινο ψυχισμό και τη νοσηρή τάση κατασκευής «αποδιοπομπαίων τράγων»,με τον αποκλεισμό, την περιθωριοποίηση ή ακόμη και την εξόντωσή τους. Ιδιαίτερα λυπηρό όμως είναι, το γεγονός ότι αυτό το ρατσιστικό «κύμα» παρασύρει και τους μαθητές μας με αποτέλεσμα να προβαίνουν οι τελευταίοι σε ανάρμοστες πράξεις, ακόμη και σε εγκλήματα.
Μια από τις κοινωνικές λειτουργίες πρωτευούσης σημασίας του σχολείου είναι αναμφισβήτητα η κοινωνικοποίηση, που μπορεί να οριστεί ως διαδικασία ένταξης του παιδιού στο κοινωνικό σύνολο, παροχή δυνατοτήτων για τη δραστηριοποίησή του μέσα σ' αυτό, και την «εσωτερίκευση» του συστήματος ρόλων και αξιών της κοινωνικής ομάδας. Όμως δυστυχώς πολύ συχνά το σχολείο ως ίδρυμα προβαίνει με διάφορους τρόπους σε κοινωνικές επιλογές, υπηρετώντας έτσι σε μεγάλο βαθμό ορισμένες κοινωνικές τάξεις και αναπαράγοντας το ισχύον κοινωνικό σύστημα και την ιδεολογία του. Εξαιτίας αυτού λοιπόν του γεγονότος, το σχολείο φαντάζει μια μικρογραφία της κοινωνίας μας, όπως συνηθίζουμε να το αποκαλούμε.
Τα αίτια που συντηρούν τον ρατσισμό στο σχολικό περιβάλλον είναι λίγο πολύ κοινά με αυτά που τον συντηρούν και στο εξωσχολικό. Συμπλέγματα ανωτερότητας και προσωπικής υπεροχής, συμπλέγματα κατωτερότητας, διάφορες φοβίες που καταλήγουν σε ψυχώσεις, το ένστικτο της εδαφικότητας που όταν απειλείται εκλύεται πάντα επιθετικότητα, άγνοια, προλήψεις, η εξισωτική σχολική νοοτροπία που αγνοεί τις τυπικές διαφορές μεταξύ των μαθητών, κα
Και εδώ έρχονται να προστεθούν τα δυσάρεστα αποτελέσματα από αυτή τη νοσηρή κατάσταση που είναι εξίσου γνωστά σε όλους ,όσοι βιώσαμε ή βιώνουμε τουλάχιστον την σχολική πραγματικότητα. Αξίζει ωστόσο, να αναφέρουμε κάποια, όπως: προσβολή ανθρώπινης προσωπικότητας, περιθωριοποίηση-αποκλεισμό ομάδων και ατόμων, καλλιέργεια μίσους, φανατισμού, περιφρόνησης και αντεκδίκησης, πρόκληση αδικιών και εκπαιδευτικές ανισότητες, διασυρμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αναξιοποίηση ολόκληρου του διαθέσιμου μαθητικού δυναμικού, κυριαρχία δογματισμού και μισαλλοδοξίας, ένταση των φαινομένων κοινωνικής παθογένειας, παρεμπόδιση συνεργασίας και φιλίας που είναι παράγοντες προόδου και δημιουργίας, δημιουργία συνθηκών «γκέτο» που ναρκοθετούν τα θεμέλια μιας ομαλής σχολικής συμβίωσης και άλλα πολλά ακόμη.
Η τελευταία δεκαετία ωστόσο χαρακτηρίζεται ως δεκαετία των μαζικών μετακινήσεων και μεταναστεύσεων, γιατί, καθώς οι παλαιές χώρες υποδοχής, Η.Π.Α., Καναδάς, Αυστραλία, έχουν κλείσει τα δικά τους σύνορα, η Ενωμένη Ευρώπη μοιραία μετατρέπεται σε πόλο έλξης και «χωνευτήρι» ενός ετερόκλητου μωσαϊκού εθνοτήτων. Για τον λόγο αυτό,πολύ συχνά ακούμε να τονίζεται η αναγκαιότητα καλλιέργειας διαπολιτισμικότητας στο σχολείο.Ας μην μείνουμε όμως για ακόμη μια φορά στην τυπολογία της έννοιας, αλλά ας προχωρήσουμε μεθοδικά προς την εφαρμογή της αφού κατανοήσουμε και αποδεχτούμε πρώτα - πρώτα την αναγκαιότητά της στο σχολικό περιβάλλον.
Έτσι, το σχολείο θα πρέπει να εξασφαλίσει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για ν' ανταποκριθεί στις νέες αυτές προκλήσεις. Ζητήματα όπως η ευρωπαϊκή διάσταση της εκπαίδευσης, το σχολικό πρόγραμμα, οι παιδαγωγικές μέθοδοι, ο ρόλος του εκπαιδευτικού εντός και εκτός της τάξης,και η συνεχής επιμόρφωσή του κυρίως σε θέματα διδακτικών προσεγγίσεων και συμπεριφορών, πρέπει να τεθούν «επί τάπητος» προκειμένου να επιτευχθεί η αναπροσαρμογή τους, ώστε η νέα σχολική πραγματικότητα να βασίζεται στις «ισότιμες σχέσεις» μεταξύ των μαθητών.
Όλοι συμφωνούμε ότι το σχολείο δεν θα πρέπει να περιθάλπει νοσηρές εκτιμήσεις και συμπεριφορές. Όλοι μας είμαστε συνυπεύθυνοι για την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα μέσα σ' αυτό. Καλό θα ήταν, ο καθένας από μας να αντιμετωπίσει τις προσωπικές του ευθύνες ώστε το σχολείο του μέλλοντος να είναι πιο δημοκρατικό, περισσότερο συνεργατικό, αλλά και να προάγει τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Τα παιδιά μας χρειάζονται ένα σχολείο αντιαυταρχικό, ενεργητικό, κριτικό και δημιουργικό. Η κοινωνία μας όμως απαιτεί ένα σχολείο ανοιχτό στη ζωή ,για όλη τη ζωή. Με απλά λόγια...ένα σχολείο για όλους...
Ο ρατσισμός προδίδει πάντα τη διαστροφή του ανθρώπου, "ζώου ομιλούντος". Θεσμοθετεί, δηλώνει, γράφει, εγγράφει, προγράφει. Σύστημα στιγμάτων ιχνογραφεί τους τόπους, για να ορίσει περιορισμό κατ' οίκον ή για να κλείσει τα σύνορα. Δεν διακρίνει, εισάγει διακρίσεις.
όλοι διαφορετικοί-όλοι ίσοι
Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013
Ένας ίσως από τους σημαντικότερους αντιρατσιστικούς λόγους μεταφρασμένος στα ελληνικά.Martin Luther King-I have a dream. Έχω ένα όνειρο, ότι μια μέρα αυτό το έθνος θα εγερθεί και θα υπηρετήσει το αληθινό νόημα της φράσης: «Πιστεύουμε ότι αυτή η αλήθεια είναι αυτονόητη: ότι όλοι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν ίσοι».
Έχω ένα όνειρο, πως κάποια ημέρα στους κόκκινους λόφους της Τζόρτζια, τα παιδιά των πρώην σκλάβων και τα παιδιά των πρώην αφεντάδων θα μπορούν να κάθονται μαζί στο τραπέζι της αδελφοσύνης.
Έχω ένα όνειρο, πως κάποια ημέρα ακόμα και η πολιτεία του Μισισιπή, που καίγεται από τη φωτιά της αδικίας και την καταπίεση, θα μετατραπεί σε μια όαση ελευθερίας και δικαιοσύνης.
Έχω ένα όνειρο, ότι τα τέσσερα παιδιά μου θα ζήσουν σε μια χώρα όπου δε θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους, αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους.
Έχω ένα όνειρο σήμερα.
Έχω ένα όνειρο, πως κάποια ημέρα η πολιτεία της Αλαμπάμα, από τα χείλη του κυβερνήτη της οποίας τώρα ξεστομίζονται λόγια για παρέμβαση και καταστολή, θα αλλάξει σε μια κατάσταση όπου τα μαύρα παιδιά θα μπορούν να δίνουν τα χέρια με τα λευκά παιδιά και να περπατούν μαζί σαν αδέρφια.
Έχω ένα όνειρο, πως κάποια ημέρα στους κόκκινους λόφους της Τζόρτζια, τα παιδιά των πρώην σκλάβων και τα παιδιά των πρώην αφεντάδων θα μπορούν να κάθονται μαζί στο τραπέζι της αδελφοσύνης.
Έχω ένα όνειρο, πως κάποια ημέρα ακόμα και η πολιτεία του Μισισιπή, που καίγεται από τη φωτιά της αδικίας και την καταπίεση, θα μετατραπεί σε μια όαση ελευθερίας και δικαιοσύνης.
Έχω ένα όνειρο, ότι τα τέσσερα παιδιά μου θα ζήσουν σε μια χώρα όπου δε θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους, αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους.
Έχω ένα όνειρο σήμερα.
Έχω ένα όνειρο, πως κάποια ημέρα η πολιτεία της Αλαμπάμα, από τα χείλη του κυβερνήτη της οποίας τώρα ξεστομίζονται λόγια για παρέμβαση και καταστολή, θα αλλάξει σε μια κατάσταση όπου τα μαύρα παιδιά θα μπορούν να δίνουν τα χέρια με τα λευκά παιδιά και να περπατούν μαζί σαν αδέρφια.
Αν όλα τα παιδιά της γης
πιάναν γερά τα χέρια
κορίτσια αγόρια στη σειρά
και στήνανε χορό
ο κύκλος θα γινότανε
πολύ πολύ μεγάλος
κι ολόκληρη τη Γη μας
θ’ αγκάλιαζε θαρρώ.
Αν όλα τα παιδιά της γης
φωνάζαν τους μεγάλους
κι αφήναν τα γραφεία τους
και μπαίναν στο χορό
ο κύκλος θα γινότανε
ακόμα πιο μεγάλος
και δυο φορές τη Γη μας
θ’ αγκάλιαζε θαρρώ.
Θα `ρχόνταν τότε τα πουλιά
θα `ρχόνταν τα λουλούδια
θα `ρχότανε κι η άνοιξη
να μπει μες στο χορό
κι ο κύκλος θα γινότανε
ακόμα πιο μεγάλος
και τρεις φορές τη Γη μας
θ’ αγκάλιαζε θαρρώ!
Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα που θέλει να αυτοαποκαλείται κοιτίδα της δημοκρατίας και του πολιτισμού, 200.000 παιδιά μένουν ξεκρέμαστα χωρίς χαρτιά, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ελπίδα.
Είναι τα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν ή ήρθαν σε μικρή ηλικία στη χώρα μας. Τα παιδιά που πολλές φορές αποκαλούμε 2η γενιά μεταναστών, αλλά στην πραγματικότητα η μόνη πατρίδα που έχουν γνωρίσει είναι η Ελλάδα.. Που πολλά από αυτά δεν είναι πια παιδιά. Είναι εργαζόμενοι ή άνεργοι, κάποια από αυτά έγιναν πιο γνωστά μέσα από τη δουλειά τους σαν μουσικοί ή ηθοποιοί, αλλά ακόμα εξακολουθούν να ζουν με την αγωνία του αύριο
Και ενώ αυτά θεωρούν την Ελλάδα πατρίδα τους το ελληνικό κράτος φροντίζει να τους δείξει ότι ο Ξένιος Δίας δεν ζει πια εδώ.
Η κυβέρνηση, που ολοένα και περισσότερο υιοθετεί την ατζέντα της άκρας Δεξιάς, αποφάσισε εν μια νυκτί να παγώσει τον νόμο 3838/2010 που ψηφίστηκε επί υπουργίας Ραγκούση. Ο νόμος εκείνος για πρώτη φορά ασχολιόταν με τα ζητήματα που αφορούν τα παιδιά των μεταναστών κάνοντας κάποια δειλά βήματα όσον αφορά την παραχώρηση ιθαγένειας. Ρύθμιζε επίσης τιςδιαδικασίες πολιτογράφησης ενώ έδινε υπό προϋποθέσεις το δικαίωμα της ψήφου στις δημοτικές εκλογές.
Βήματα που σε άλλες χώρες της ΕΕ είχαν γίνει πολύ νωρίτερα και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.
Η νόμιμη παραμονή και των 2 γονιών για μια πενταετία, η εξαετής φοίτηση σε ελληνικό σχολείο και τα τεστ γνώσεων ελληνικής ιστορίας ήταν οι βασικές προϋποθέσεις για την παραχώρηση ιθαγένειας.
Πηγή : http://migrant.diktio.org/taxonomy/term/6
Κύρια αίτια ρατσισμού :
Αιτίες ρατσισμού είναι: οι οικονομικοί κυρίως λόγοι (π.χ. Εκμετάλλευση μαύρων, σήμερα Αλβανών, που αποτελούν φθηνά εργατικά χέρια). Επίσης, η έλλειψη παιδείας (οι απαίδευτοι γίνονται κυρίως θύματα προπαγάνδας, δεν μπορούν να κρίνουν, οι επιτήδειοι μπορούν να καλλιεργήσουν στους ανθρώπους αισθήματα κατωτερότητας ή να τους φανατίσουν εναντίον άλλων ομάδων). Επιπλέον, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα μιας κοινωνίας (η βία, η εγκληματικότητα, η ανεργία δημιουργούν ένταση η οποία εκτονώνεται πάνω στους ξένους που γίνονται τα εξιλαστήρια θύματα). Ακόμη, επιθυμία κάποιων ατόμων ή λαών για απόκτηση δύναμης και εξουσίας (συμφέροντα οικονομικά, εδαφικά, κοινωνικά, πολιτικά κ.α.). Παράλληλα αίτια ρατσισμού μπορούν να θεωρηθούν ο βαθμός επιρροής των θρησκευτικών δοξασιών και η ηθική εξαχρείωση. Οι άνθρωποι υιοθετούν ρατσιστικές αντιλήψεις προκειμένου να εκμεταλλευτούν το συνάνθρωπό τους. Ακόμη αίτια όπως η κοινωνική διαστρωμάτωση, η ανισότητα στη παροχή ευκαιριών, η κοινωνική ισότητα είναι περισσότερο θεωρία παρά πρακτική καθώς και οι προκαταλήψεις που δημιουργούνται από την οικογένεια, την παράδοση και το περιεχόμενο των σπουδών του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Τέλος, είναι τα εθνικιστικά αίτια (οι μικροί λαοί φοβούνται την αφομοίωσή τους από τους μεγάλους και ισχυρούς και χρησιμοποιούν τον εθνικισμό τους ως ασπίδα διασφάλισης της ταυτότητάς τους).
Αιτίες ρατσισμού είναι: οι οικονομικοί κυρίως λόγοι (π.χ. Εκμετάλλευση μαύρων, σήμερα Αλβανών, που αποτελούν φθηνά εργατικά χέρια). Επίσης, η έλλειψη παιδείας (οι απαίδευτοι γίνονται κυρίως θύματα προπαγάνδας, δεν μπορούν να κρίνουν, οι επιτήδειοι μπορούν να καλλιεργήσουν στους ανθρώπους αισθήματα κατωτερότητας ή να τους φανατίσουν εναντίον άλλων ομάδων). Επιπλέον, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα μιας κοινωνίας (η βία, η εγκληματικότητα, η ανεργία δημιουργούν ένταση η οποία εκτονώνεται πάνω στους ξένους που γίνονται τα εξιλαστήρια θύματα). Ακόμη, επιθυμία κάποιων ατόμων ή λαών για απόκτηση δύναμης και εξουσίας (συμφέροντα οικονομικά, εδαφικά, κοινωνικά, πολιτικά κ.α.). Παράλληλα αίτια ρατσισμού μπορούν να θεωρηθούν ο βαθμός επιρροής των θρησκευτικών δοξασιών και η ηθική εξαχρείωση. Οι άνθρωποι υιοθετούν ρατσιστικές αντιλήψεις προκειμένου να εκμεταλλευτούν το συνάνθρωπό τους. Ακόμη αίτια όπως η κοινωνική διαστρωμάτωση, η ανισότητα στη παροχή ευκαιριών, η κοινωνική ισότητα είναι περισσότερο θεωρία παρά πρακτική καθώς και οι προκαταλήψεις που δημιουργούνται από την οικογένεια, την παράδοση και το περιεχόμενο των σπουδών του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Τέλος, είναι τα εθνικιστικά αίτια (οι μικροί λαοί φοβούνται την αφομοίωσή τους από τους μεγάλους και ισχυρούς και χρησιμοποιούν τον εθνικισμό τους ως ασπίδα διασφάλισης της ταυτότητάς τους).
Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013
Το αίσθημα του ''αποκλεισμού'' και ο καθημερινός ρατσισμός
Το αίσθημα του αποκλεισμού
Ο «θεσμικός ρατσισμός» είναι οι διάφορες μορφές διακρίσεων λόγω φυλής που μπορεί να κάνουν κυβερνήσεις, εταιρείες ή άλλοι μεγάλοι οργανισμοί που ασκούν επιρροή στη ζωή μας. Επομένως, ο θεσμικός ρατσισμός είναι οι διακρίσεις που γίνονται εις βάρος μη-προνομιούχων ομάδων του πληθυσμού (π.χ. εθνικές μειονότητες και ομάδες μεταναστών) και μπορεί να εντοπιστεί σε διάφορους τομείς της κοινωνικής και πολιτικής ζωής - όπως στον τομέα της στέγασης, εργασίας, εκπαίδευσης καθώς επίσης και στον τομέα των πολιτικών δικαιωμάτων όπου η μεταχείριση δεν είναι ίση για όλους.
Μόνο αν κάποιος άνθρωπος γίνει θύμα θεσμικού ρατσισμού μπορεί να αντιληφθεί τι ακριβώς σημαίνει αυτό το φαινόμενο. Πρόκειται για ένα αίσθημα αποκλεισμού και για να μπορέσει κανείς να το νιώσει μπορεί να αναλογιστεί τις δικές του εμπειρίες/βιώματα σε μία ξένη χώρα, όπου μπορεί να έχει νιώσει ότι δεν ήταν ευπρόσδεκτος.
Τι είναι ο καθημερινός ρατσισμός;
Καθημερινός ρατσισμός χαρακτηρίζει καθημερινές καταστάσεις - στην οικογένεια, στην δουλειά, σε εκδηλώσεις - όπου άνθρωποι συμπεριφέρονται ως να είναι ανώτεροι από άλλους λόγω της πολιτιστικής ή εθνικής τους καταγωγής.
''Δεν πειράζει να είσαι διαφορετικός''.
Να ξεκαθαρίσω πως είμαι κατά του οποιουδήποτε είδους ρατσισμού (φυλετικός,κοινωνικός κ.λ.π)
Αν και για να είμαι ειλικρινής έχω φερθεί αλλά και μου έχουν φερθεί πολλές φορές ρατσιστικά.
Απλά υποθέτω ότι όταν δεν θέλεις να σου κάνουν κάτι,δεν το κάνεις και εσύ στους άλλους,οπότε επειδή βρέθηκα σε τέτοια θέση,κάθε μέρα βρίσκομαι δηλαδή,ουσιαστικά όλοι βρισκόμαστε,απλά έχουμε συνηθίσει πια μ'αυτό και δεν μας κάνει τόσο αίσθηση,αναθεώρησα.
Πίστευα ότι ορισμένοι άνθρωποι είναι κατώτεροι από εμένα και βασικά πως γενικά είναι όλοι τους ίδιοι και τους απέρριπτα εντελώς μόνο και μόνο κρίνοντας τους από το χρώμα ή την φυλή.
Αυτό όπως αντιλαμβάνεστε είναι εντελώς παράλογο και ασυνάρτητο,δεν στηρίζεται πουθενά.
Εννοείται πως δεν είναι όλοι ίδιοι και πως όπου υπάρχουν ''καλοί'' υπάρχουν και ''κακοί'' και σε καμία περίπτωση το αν είσαι μαύρος ή άσπρος ή κίτρινος ή το αν μιλάς αλβανικά,ρώσικα ή τούρκικα δεν έχει να κάνει με την προσωπικότητα σου. Και δεν πιστεύω πως εμείς οι Έλληνες είμαστε ανώτεροι επειδή απλά είμαστε Έλληνες.Απλά θεωρώ πως υπάρχουν λαοί με συγκεκριμένες νοοτροπίες που εμένα προσωπικά δεν μ'αρέσουν.Δεν είναι και πάλι όλοι αλλά οι περισσότεροι που τουλάχιστον εγώ έχω γνωρίσει.Είναι και αυτοί οι άνθρωποι που έρχονται σε μία ξένη για αυτούς χώρα,μεταναστεύουν και ξαφνικά οικειοποιούνται τα πάντα,βρίζουν την συγκεκριμένη χώρα και συμπεριφέρονται ανάρμοστα. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι όντως κατώτεροι και δεν είναι θέμα εθνικότητας αλλά κακής συμπεριφοράς και ιδεολογίας.Απλά ορισμένες φορές σε ορισμένους λαούς παρατηρείται πιο έντονα.
Αλλά γενικότερα δεν πιστεύω πως είναι τόσο σημαντικός ο φυλετικός ρατσισμός όσο ο κοινωνικός.
Γιατί σκεφτείτε ότι το να σε κρίνει και να σε απορρίπτει κάποιος μόνο και μόνο επειδή είσαι Έλληνας είναι προφανώς γελοίο διότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι προκατειλημμένοι αλλά πόσο αισχρό, άσχημο, βάρβαρο και απολίτιστο μπορεί να είναι να σε κρίνει κάποιος και να σε απορρίπτει επειδή γεννήθηκες με ειδικές ανάγκες ; ή επειδή έχεις παραπάνω κιλά; ή επειδή γεννήθηκες με μεγάλη μύτη; ή επειδή δεν ντύνεσαι όπως εκείνος ντύνεται και δεν ασπάζεσαι αυτά που αυτός πρεσβεύει και έχεις διαφορετικές πεποιθήσεις; επειδή οι σεξουαλικές σου επιλογές διαφέρουν από τις δικές του και κάνεις ένα επάγγελμα που εκείνος ποτέ δεν θα έκανε;
Είναι πραγματικά γελοίο εκ μέρους ορισμένων ανθρώπων να χρησιμοποιούν ευτελή σχόλια με σκοπό να κάνουν το συγκεκριμένο άτομο που ''δεν πάνε'' να αισθανθεί άσχημα ή να το γελοιοποιήσουν φέρνοντας το πολλές φορές σε πολύ δύσκολη θέση.
Υποτίθεται πως έχουμε ελευθερία. Την ελευθερία που όλοι αναζητούν και μόλις την βρουν δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν. Ποια ελευθερία; Πώς μπορώ εγώ ή εσείς να θεωρούμαστε ελεύθεροι όταν καθημερινά η ''ελευθερία'' μας προσβάλλεται από άλλους και εμείς προσβάλλουμε την δική τους; Ελευθερία δεν σημαίνει έχω μόνο δικαιώματα . Δικαιώματα να προσβάλλω,να φέρομαι άσχημα,να πληγώνω τον κόσμο γύρω μου. Ελευθερία σημαίνει σέβομαι τον άλλον και η ελευθερία μου σταματάει εκεί που αρχίζει η δική του.
Και αν θέλετε την γνώμη μου προσωπικά πιστεύω πως είναι φοβερό να είσαι διαφορετικός,είτε αν αυτό σημαίνει πως είσαι παιδί με ειδικές ανάγκες είτε πως είσαι δέκα κιλά παραπάνω από το κανονικό είτε πως οι πεποιθήσεις σου διαφέρουν από των άλλων.Και ποιος σας είπε πως τα παιδιά με ειδικές ανάγκες είναι κατώτερα; Επειδή δεν μπορούν να τρέξουν και να παίξουν; Έχουν άλλες δεξιότητες που εμείς μπορεί ούτε να φανταζόμαστε.Για εμένα το να είσαι διαφορετικός είναι προτέρημα,πλεονέκτημα...Δεν είσαι ένα με την μάζα!Διαφέρεις!Είσαι ο εαυτός σου και αυτό από μόνο του είναι φοβερό.
Ο ρατσισμός είναι το δόγμα που αναπτύσσεται με σύνδεσμο συγκεκριμένα γνωρίσματα "traits", όπως π.χ. εθνικά, θρησκευτικά, πολιτιστικά κλπ., προκειμένου να αναγάγει μια ομάδα αντίστοιχα (κοινωνική, φυλετική, θρησκευτική), ως υπέρτερη άλλων. Το πιο συνηθισμένο είδος ρατσισμού, και αυτό που έχει δώσει την αρχική ονομασία στην λέξη (εκ της ιταλικής ("ράτσα") razza = φυλή), είναι ο φυλετικός ρατσισμός.
Οι φυλετικοί ρατσιστές πιστεύουν σε βιολογικές διαφορές μεταξύ των φυλών, βάσει των οποίων και προσδιορίζουν αυτές σε ανώτερες και κατώτερες. Έτσι, με την θεωρία αυτή υποστηρίζουν ότι η φυλή με συγκεκριμένα (ανώτερα) εξωτερικά ή ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά, έχει το δικαίωμα να θεωρεί εαυτόν της ανώτερη από τις άλλες. Δεν θα μπορούσαμε να ήμασταν όλοι οι ίδιοι γιατί τότε ο κόσμος θα ήταν μονότονος και απαίσιος. Ρατσισμός είναι να θεωρούμε κάποιους ανθρώπους ως κατώτερους ή ακόμη και άξιους περιφρόνησης, λόγω της φυλετικής ή εθνικής τους καταγωγής. Είναι μια συμπεριφορά που παρουσιάζουν οι κοινωνίες και είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο. Ρατσισμός σημαίνει καχυποψία ακόμα και περιφρόνηση απέναντι στα άτομα που έχουν διαφορετικά φυσικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά από ο,τι οι άλλοι άνθρωποι. Η λέξη αυτή χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις πράξεις μιας ομάδας ανθρώπων εναντίον μίας άλλης ομάδας. Σήμερα βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και παρόλο του ότι έχει προχωρήσει ο πολιτισμός εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων: από διαφορετικές φυλές εκμετάλλευση ξένων ανθρώπων που έχουν διαφορετική θρησκεία που είναι ναρκομανείς, αποφυλακισμένοι και που έχουν διάφορες ασθένειες π.χ. AIDS αποκλεισμός γυναικών από ορισμένα επαγγέλματα. Όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι μεταξύ τους ανεξάρτητα από το χρώμα, την φυλή, τον πολιτισμό στον οποίο μεγάλωσαν. Όλοι μέσα τους έχουν συναισθήματα και την ικανότητα να αγαπούν τους άλλους. Αν προσπαθήσουν σίγουρα θα καταλάβουν πώς όλοι είμαστε οι ίδιοι και πρέπει να είμαστε ενωμένοι. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να γίνουν προσπάθειες από όλους.
Να φέρεστε στους άλλους όπως θα σας άρεσε να σας φέρονται, άσχετα με την εμφάνιση και τον πολιτισμό τους. Να μην τους κρίνετε πριν τους γνωρίσετε μονό και μονό από την εμφάνιση τους .
Δεν πειράζει να είσαι διαφορετικός,είσαι σπουδαίος γιατί είσαι ο εαυτός σου.
Πηγή : http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82
Ρατσισμός
Ρατσισμός είναι κάθε ιδεολογία ή πρακτική που στοχεύει στον επιλεκτικό διαχωρισμό σε βάρος μιας ομάδας ανθρώπων, μελών μιας κοινωνίας, με βάση ένα σύνολο κοινών χαρακτηριστικών τα οποία τα μέλη της ομάδας φέρουν ακούσια και τα οποία, αντικειμενικά, δεν επηρεάζουν την δυνατότητα συμμετοχής των μελών της ομάδας στις θεμελιώδεις λειτουργίες της κοινωνίας.
Πηγή : http://www.tovima.gr/opinions/useropinions/article/?aid=468965
Γεια σας.
Λέγομαι Κατερίνα, είμαι 15 ετών και θα ήθελα να συζητήσουμε σχετικά με ένα θέμα που απασχολεί πολύ κόσμο κατά καιρούς,και εσάς φαντάζομαι. Πρόκειται για τον ρατσισμό και την διαφορετικότητα. Αρχικά, διάλεξα αυτό το θέμα επειδή είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα που όλοι λίγο-πολύ έχουμε βιώσει και σε καμία περίπτωση δεν μας άρεσε. Επομένως θα σας είναι αρκετά οικείο. Γενικά δεν έχω σκοπό να θίξω τόσο τον φυλετικό ρατσισμό,όσο τον κοινωνικό.
Λέγομαι Κατερίνα, είμαι 15 ετών και θα ήθελα να συζητήσουμε σχετικά με ένα θέμα που απασχολεί πολύ κόσμο κατά καιρούς,και εσάς φαντάζομαι. Πρόκειται για τον ρατσισμό και την διαφορετικότητα. Αρχικά, διάλεξα αυτό το θέμα επειδή είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα που όλοι λίγο-πολύ έχουμε βιώσει και σε καμία περίπτωση δεν μας άρεσε. Επομένως θα σας είναι αρκετά οικείο. Γενικά δεν έχω σκοπό να θίξω τόσο τον φυλετικό ρατσισμό,όσο τον κοινωνικό.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)